In 1847 besloot de Brusselse gemeenteraad tot het aanleggen van het Congresplein, in 1850 legde koning Leopold I de eerste steen en een jaar later waren de werken voltooid.
Het plein lag er nogal kaal bij en op voorstel van Charles Rogier werd besloten om er een zuil op te richten ter herinnering aan de stichting van het congres en de grondwet.
Voor het ontwerp werd een wedstrijd uitgeschreven die gewonnen werd door architect Poelaert. De bouwwerken sleepten lang aan en op 26 september 1859 werd de zuil ingehuldigd in aanwezigheid van de koninklijke familie met uitzondering van de koning. Deze vond het ongepast dat hij terwijl nog in leven, een standbeeld kreeg.
Op elk van de vier hoeken van het voetstuk prijkt een symbolische afbeelding van de door de gronwet gewaarborgde vrijheden: de Vrijheid van Eredienst, Vrijheid van Vereniging, Vrijheid van Drukpers en Vrijheid van Onderwijs. De 47 meter hoge kolom is onderaan versierd met een halfverheven beeldhouwwerk, uitgevoerd door Simonis, de Negen Provinci?n voorstellende.
De bekroning bestaat uit een vergulde leuning en een standbeeld van Leopold I, welk werd gemaakt door Geefs. In de zuil is een wenteltrap van 193 treden, maar deze mag niet meer beklommen worden.
Aan de ingang staan twee bronzen leeuwen, die niet klaar waren bij de inhuldiging en door twee gipsen exemplaren vervangen werden. Zoals alles wat tijdelijk is stonden deze er jarenlang.
Op 11 november 1922 werd hier de Onbekende Soldaat begraven ter nagedachtenis van de talloze gesneuvelden van de Eerste en ook van de Tweede Wereldoorlog.
Boven het graf brandt een eeuwige vlam, welke op 2 november 1924 voor de eerste keer werd aangestoken.
Spijtig genoeg moet deze bewaakt worden omdat vandalen (= mensen zonder respect) ze wel eens trachten te doven.
De Onbekende Soldaat.
Uit verschillende begraafplaatsen in Belgie werden vijf willekeurig gekozen kisten ontgraven. Deze bevatten de niet-geidentificeerde lichamen van soldaten, gesneuveld in Luik, Namen, Antwerpen, aan het Yzerfront en in de zone van het bevrijdingsoffensief in Vlaanderen. Hun rang en graad waren onbekend. Een blinde oorlogsinvalide moest uit ??n van deze vijf lijkkisten de Onbekende Soldaat kiezen.
Renold Haesebrouck, een Assebroekenaar, viel de eer te beurt om de lijkkist aan te duiden die zou bijgezet worden als de Onbekende Soldaat. Deze oudstrijder raakte gewond op 24 oktober 1917; Zijn beide ogen werden doorboord door granaatscherven. Hij werd gekozen op aanraden van Koning Albert; In de voorgaande jaren onderhield hij al geruime tijd contacten met koningin Elizabeth.
De vijf kisten kwamen te Brugge aan rond 10h00 in de voormiddag van 10 november 1922. De wachtzaal 1ste klas van het station was daartoe omgebouwd tot rouwzaal. Omstreeks 17h00 zou Renold Haesebrouck tijdens een korte plechtigheid tot de aanduiding overgaan . Hij koos overigens de vierde kist van links.
Op zaterdag 11 november 1922 werd de kist met het stoffelijk overschot van de Onbekende Soldaat door acht oorlogsinvaliden (vier verloren hun linkerarm en de andere vier hun rechterarm) van de rouwkapel in Brugge naar de trein gedragen. In Brussel werd diezelfde dag om 11h00 tijdens een indrukwekkende plechtigheid de kist bijgezet in een kelder aan de voet van de Congreskolom en afgesloten met een bronzen plaat.(zie foto)
De overige vier kisten kregen een laatste rustplaats op de Brugse militaire begraafplaats. Ook dit vond plaats op 11 november en met de nodige ceremonie
R. Haesebrouck overleed twintig jaar later, op 25 augustus 1951.
De toespraak van Koning Albert I bevatte onder andere volgende tekst:
"Het is van geen belang te weten of hij burger, werkman of landbouwer, Vlaming of Waal is; wij brengen hem hulde omdat hij in onze ogen de blijvende eigenschappen van ons ras vertegenwoordigt, omdat hij een onaantastbaar symbool is van de verdediging van onze vrijheid en eenheid en onafhankelijkheid, en een waarborg voor het onsterfelijk bestaan van ons Vaderland."
Bronnen: "Gids voor Oud-Brussel", door Piet Van Nieuwenhuyzen, 1988
"Assebroek en de Onbekende Soldaat, verschenen in Shrapnel (het tijdschrift van WFA-Belgie vzw) nummer 4 van december 1995, door Wim Degrande.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten