Petrus Josephus Horemans

8e linieregiment de Forteresse-3e bataillion
1e compagnie - Stamnummer: 48819

Mijn overgrootvader sneuvelde in de eerste dagen van de Grooten Oorlog, onder een regen van Duitse 420mm bommen, verbrand over zijn ganse lichaam, zelfs zijn kameraden konden hem niet herkennen.
Hij stierf in de heuvels van de Ardennen, nog voor de strijd in Flanders Fields, maar toch, geef ik hem dit gedicht, omdat we nooit de verschrikkingen van de oorlog zouden vergeten!!!

Voor een naamloos graf staat zij
De moeder aller moeders
Droomt een bloem op de steen
Van haar verloren zoon

In haar ooghoeken kleeft
De kleur van bloed
Gestold in bitterheid
Van niet-vergeten

Wie treurt er om de doden?
Waarheen vloeit het verdriet?

Alleen de wind luistert naar
Het zuchten en gefluister
Hij prevelt gebeden
Verdwaasd en vol ongeloof

Ergens in een kamer huilt een vrouw
Kromgebogen en stokoud
Ze zit voor het raam
Ziet auto's voorbijrazen
Haar adem hapert in een ver verleden
Blijft hangen bij een vader en een zoon

Dit gedicht is op vraag van Horemans Willy geschreven door Liliane Melis
En word opgedragen aan alle Belgische gesneuvelden
die begraven zijn zoals zijn overgrootvader Horemans P.J.
als onbekend soldaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten