Honger

Er wordt dikwijls gezegd "ik heb honger" of "het is om honger van te krijgen", maar ik heb zo een idee dat de meeste mensen eigenlijk niet weten wat honger hebben betekend. Het is niet het gevoel in je bulk rond etenstijd, want dat gaat na een poosje over zonder te eten. Als je op een markt loopt en je ruikt de frieten, gebraden kippen, de belegde broodjes of hamburgers, dan krijgt ge geen honger, maar wel zin om je tanden te zetten in al dat lekkers. Maar eigenlijk honger is naar mijn inziens, als ge een zangvogeltje zat te plukken, zoals ik zag gebeuren en het daarna rauw opeet, dan weet ge wat honger is. Als ge vlak voor iemand gaat staan die een boterham eet, dat stuk brood met je ogen volgt, naar de mond even naar beneden in de band, terug naar de mond.
Als ge dan de arm vastgrijpt om te beletten dat het laatste stukje in die mond gaat verdwijnen, zoals een Italiaan bij mij deed, dan weet ge wat honger is.
Als ge in een eetzaal van Duitse arbeiders, die op de werf een middagmaal kregen mits het afgeven van rantsoenzegeltjes, als ge daar rond loopt en uitkijkt of er iemand het prakkie niet lust en het naar je toeschuift en je zonder blozen toe tast of als er iemand zijn bord niet leeg eet en opstaat, op zijn plaats gaat zitten en zijn overschot opeet, dan weet ge wat honger is.
Als ge een raapkool, dat is voor varkens bijvoer, van ongeveer een kilo onder je jas mee naar het werk neemt, ze in schijven op een elektrisch vuurtje laat bruin worden (verbranden) en gretig naar binnen speelt, dan weet ge wat honger is.
Dit stukje was niet zo optimistisch, maar het kwam in me op om het ook maar neer te pennen. Om eerlijk te zijn, na het opgeschreven te lebben, zat ik nog een tijdje voor me uit te staren en terug te denken aan die periode, dat ik in die eetzaal rond liep. In deze tijd nu, kan ik het haast zelf niet meer geloven dat ik daartoe in staat was, maar ik had honger en schaamte telt dan niet.