Ostarbeiterlager

In Blummenthal bracht men ons eten van de werf, dat gebeurde met een accuwagentje. Het was een in onze ogen, een oude man die met de thermosketels kwam. Volgens het aantal personen had hij zoveel rantsoenen "eintopfessen" bij. Hij stopte voor onze kamer en we moesten met onze schotel aanschuiven, tegen dat de laatste bediend werden hadden de eersten hun prakkie al op en schoven terug aan. Resultaat, dat ventje had niet genoeg eten bij. De volgende dag moesten we binnen blijven en onze schotels aangeven door de venster. Waar ze vandaan kwamen weet ik niet, maar ik geloof dat alleman twee schotels aanreikte. Die sukkelaar had weer niet genoeg bij. 's Anderendaags had hij een briefje bij met het aantal bewoners van iedere kamer en zoveel porties deelde hij uit. Toen hij verder reed zei hij, nu is het juist en lachte triomfantelijk. Eindelijk had hij ons door.