Ik stond eens op de tram en was op weg naar het lager, 't was een uur of vijf en reeds donker. Naast mij kwam een type staan met een aktetas in de hand. Na een tijdje gaf hij me een zetje met zijn elleboog. Ik dacht, dat is een Fritz die er een spelletje van maakt auslander te pesten. Ik bleef gewoon voor me uitkijken, even later hetzelfde, ik dacht als we aan de halte van de straat naar het lager zijn, geef ik hem een dreun en verdwijn tussen het riet dat aan beide zijden van de weg stond. Wat verder kreeg ik weer een por, ik keek hem boos aan en hij deed teken met zijn ogen naar de tas. Ik zag ook en hij haalde er een pakje uit dat hij me in de hand duwde, automatisch stak ik het onder mijn jas. Zonder de man nog aan te kijken of iets te zeggen, stapte ik van de tram, ik moest dan nog haast een half uur gaan voor ik thuis was, nou ja... het lager.
Ik vertelde de jongens in de kamer wat er gebeurd was en liet hen het pakje zien en na een serieuze keuring stelde men vast dat het plantenvet was en zeker een halve kilo. Ik kon een hele tijd mijn pelpetatten bakken, wat een weelde in die tijd. Ik kende die schenker niet en heb hem ook nooit meer gehoord of gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten