Kerstversiering

Op een avond kregen we onverwacht bezoek, Van Dijk de vertrouwensman of aangestelde tolk voor de Hollanders en Vlamingen op de Howaldt, kwam de kamer binnen. Hij vertelde ons dat men de zaterdag v66r Kerstmis voor ons een feest ging inrichten, men zou er sketches opvoeren, men zou muziek maken, men zou er zingen afijn te veel om op te noemen. Hij vroeg ons om te helpen de eetzaal, waar het zou plaatsvinden, wat op te smukken en te versieren. Cees en Arie zaten recht over mij aan de tafel, wanneer Van Dijk over de versiering begon, kreeg ik een idee.
Ik bezag Cees en merkte aan de pretlichtjes in zijn ogen dat hij hetzelfde dacht als ik. Zo gauw de vertrouwensman de kamer verlaten had zei mijn overbuur: "Jozef, aan je gezicht te zien, denk je hetzelfde als ik." We begonnen te lachen en legde de andere jongens uit wat we zinnens waren te doen.. Dezelfde zaterdag als ons feest zou er overdag hoog bezoek komen op de baustelle, daarvoor hadden Italianen in het bos bomen moeten uitdoen, om de open plekken rond de afgewerkte huisjes terug een beetje aan te kleden. De afgezaagde bomen waren gewoon in een putje gestoken, ze stonden niet heel stevig maar men dacht wel dat ze recht zouden blijven tot na het bezoek. De woningen zagen er wel een stuk beter uit met al dat groen voor en naast de gebouwtjes. Daar hadden Cees, Arie en ik aan gedacht, toen we klaar waren met de uitleg vonden de kamergenoten dat een goed idee.
Met z'n allen gingen we naar de bouwplaats een los in de grond gestoken den omver duwen, ze op onze schouders nemen was geen probleem. We kropen er met een paar man onder en sjouwden ze naar het lager, een paar bomen legden we voor de eetzaal, maar ??n wilden we perse' naar binnen brengen. Het was een heel gesleur de zeker vijf of zes meter lange den, door de deur te krijgen, Van Dijk kwam naar ons toegeschoten en had natuurlijk wel door dat we overdreven en hem voor de gek hielden. Maar in plaats zich kwaad te maken koos hij de wijste partij en begon te lachen. Natuurlijk tegen zijn zin maar hij deed het, we kregen per twee man een pakje van tien stuks Duitse sigaretten. Ik nam een pakje aan voor mij en Cees en zei hem buiten, dat we er nog een grap zouden mee uithalen. Met mijn metgezel stapten we een kamer binnen waar allemaal Vlamingen woonden. Met het serieuste gezicht van de wereld, legden we uit dat we in het bos groen gehaald hadden om de eetzaal te versieren en dat we ieder een pakje sigaretten gekregen hadden.
We lieten natuurlijk het bewijs zien en Cees stond het te beamen of zijn leven er vanaf hing, hij had zijn sigaretten al in zijn kast gelegd, loog hij. Als een stampende kudde van wilde buffels vlogen die mannen buiten, richting baustelle.
Wij verdwenen naar onze kamer, deden de deur op slot en schoven er een kast voor, de vensterluiken waren al dicht omdat het reeds donker was. Een klein uurtje later werd er op de deur gebonsd en hoorden we verwensingen roepen, we waren bedriegers en schurken, ze zouden ons wel krijgen Wij moefden niet en hielden ons zo stil mogelijk, na een poosje verdwenen onze belagers, we zetten de kast terug op zijn plaats maar hielden de deur toch op slot.
?s Anderendaags werd er met een paar Vlamingen nog wat gekibbeld, maar na onze uitleg van de losse dennen en het boze gezicht van Van Dijk werd er flink om gelachen. Het leukste van al, toen we uit de kamer kwamen, zagen we de barak van de keuken en de eetzaal haast niet meer staan. Niks dan bomen en takken en ik heb zo een idee, dat ze er een hele tijd brandstof aan hadden voor de keuken en de centraleverwarming. Het feest was voor de Lagerfuhrer en zijn staf een fiasco van jewelste, Van Dijk voerde een vlooiennummertje op. Het was zogezegd om te lachen, geen mens echter bewoog of applaudisseerde, een lagerwerker maakte wat muziek, weer geen leven, we bleven muisstil zitten, het was nochtans niet afgesproken. Dan stapte ??n van onze vrienden naar het podium en zong een Hollands liedje. Heel de zaal zat aandachtig te luisteren en toen hij geлindigd was, leek het wel of er een storm losbrak. Als gekken zaten we te roepen, te fluiten en in de handen te klappen, hij kreeg een ovatie van belang alleman stond recht te juichen. We legden het er wel wat te dik op want de hele lagerleiding stond ook op, maar ze verlieten de zaal woedend rondkijkend.Ik moet nu ook niet meer vertellen dat het "Weihnachtsfest" afgelopen was zeker?