Een pakje van thuis kwam aan met "Zollambt" in Hamburg en die stuurden een verwittiging dat we het mochten komen halen. Dus een dag uitgetrokken om naar de stad te gaan en dan naar Eklert met het kaartje om een stempel te halen. Nu had men van het werk hoogstwaarschijnlijk gereclameerd bij de douanen dat we om een pakje bij hen te komen halen een dag moesten verletten. Resultaat, we kregen alles naar het lager gestuurd, zelfs het kaartje was erbij, dat was dus goed voor een dag verlof, want we hadden zogezegd naar Hamburg geweest. Kaartje = stempel = eten. Na een tijdje weer een verandering, we kregen ons pakje... maar geen kaartje meer en we wilden een dag blauw maken (niet werken) wat nu gezongen.
Ik naar de meester en vertelde dat ik weer naar Zollambt geweest was, hij vroeg natuurlijk een bewijs. Met een uitgestreken gezicht begon ik in mijn portefeuille te zoeken, ik kon dan nog altijd zeggen dat ik het verloren was. Vind ik tot mijn grote verbazing toch een tolbewijsje zeker. Dat was natuurlijk een oud, Eklert bekijkt het geval ziet er een datum van drie maanden geleden opstaan.
"He", zegt hij "dat klopt niet, kijk zelf maar", ik neem het in de hand keek naar de dagstempel, is dat toch een stempel van Antwerpen zeker, dag van afgifte Zonder een spier te vertrekken zei ik, nu kan je eens zien hoe lang die spullen onderweg zijn. "Ja", antwoordde de baas, "het is oorlog h? jongen". Ik kreeg mijn afstempeling en moest maken dat ik een eind weg was om het niet te schateren van de pret. Tussen haakjes, die pakketjes waren tussen de zeven en veertien dagen onderweg. Als we wat van huis kregen was het voor ons een feestdag We zaten dan als kleine kinderen al dat moois te bekijken. We beseften dan hoeveel men van ons hield en zaten dan soms stilletjes op ons bed te snikken. Mensen, mensen wat een ellendige tijd.
Het was weer eens Sinterklaas geweest. Ons Jetje had zich weer een opoffering opgelegd, en een pakje gestuurd, dit maal was het recht naar het lager gekomen. Zoals gewoonlijk sokken of ondergoed, havermout, bruine bonen en tabak, twee soorten. Ons vrouwtje had weer haar best gedaan, ze had het zelf niet te breed.
Er waren een paar pakjes lichte Gloria en de rest, zelf geplante tabak, zeer zware en zo zwart als steenkolen. Nu was het in onze kamer de gewoonte, als er iemand wat van thuis kreeg hij de jongens liet mee genieten met een snoepje een stuk gebak of een sigaret. Ik had dadelijk gezien dat die donkere tabak niet alleen te roken was, daarvoor was die lichte erbij om te mengen. Ik legde de twee soorten op de tafel en nodigde de mannen uit een sigaretje te rollen. Men pakten natuurlijk naar die zware, dat was een welgekomen afwisseling met die lichte Duitse sigaretten die ons lagerrantsoen uitmaakte. Ik zweeg als een graf en zat stilletjes te genieten. Met glunderende gezichten stonden mijn Hollandse vrienden te paffen, na een paar trekjes begon de ??n na de andere anders uit zijn ogen te kijken, van kleur te veranderen en in een hoek te kruipen. Ik geloof zelfs dat er een paar naar buiten liepen. Ze hadden maar moeten mengen en voor mij was het een kleine revanche voor hun tien, tien.De volgende dag kwamen Kees en ik op het werk waar onze Italiaan reeds stond te wachten. We waren toen bezig de betonplaten te plaatsen die dan later nog bekleed werden met allerlei isolatiemateriaal en zo de buitenmuren werden. Ik wou Aldo een sigaretje laten draaien en verwittigde hem voor de te zware tabak en zegde hem te mengen. "Och Joseppe" zei bij, "tabacco forte benne" en sloeg zich daarbij op de borst, hij moet het dan maar zelf weten.
Even later, hij had een paar maal ingehaald, pakte hij een paal beet, hij sloeg er zijn arm rond en Cees en ik zagen onze vriend langzaam achteruit draaien, rond de paal en zachtjes door zijn knieen gaan tot hij helemaal op zijn achterste zat. We hebben hem dan maar een poosje laten zitten, hij zag zo bleek als een lijk van de tabacco forte. Toen hij even later recht kwam, glimlachte hij even, haalde zijn schouders eens op en kwam ons weer helpen met de platen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten