Vanaf september '44 was het gedaan met de pakjes van thuis, zoals met alle post trouwens, dus ik kreeg geen tabak meer gestuurd en moest het stellen met ons lagerrantsoen. Ik was geen verstokte roker maar twee sigaretten per dag, daar door zou je niet aan de nicotine verslaafd worden denk ik. Op een keer had ik nog een peuk van een paar centimeter in mijn zak zitten, ik was onderweg van de Howaldt naar het Rethelager. Terwijl ik verder stapte voelde ik het eindje sigaret en kreeg goesting om het op te roken. Ik haalde het uit mijn zak bekeek het en dacht, als ik het nu eens oppruimde, dat duurt langer en heb er meer aan, een goed gedacht is alles. Ik ontdeed het peukje van het papier en stak het in mijn mond, toen ik er een paarmaal op gekauwd had, mensen lief, kreeg ik me daar een gevoel.
Het was of heel mijn lichaam in opstand kwam, ik werd kotsmisselijk, ik was zo ziek als een hond en stond even later aan de kant te braken, dat het niet mooi meer was. Ik nam me voor om nooit meer te pruimen, dit was ter erg geweest.
In de haven van Hamburg was er eens een schip gekelderd, waarvan een gedeelte van de lading uit tabak bestond. Met natte tabak kunnen de fabrieken natuurlijk niets aanvangen en men verdeelde de natte bladeren onder de werknemers van de verschillende scheepswerven.
We kregen ieder ongeveer een kilo van de doorweekte tabak, in iedere kamer van het lager leek het een eest waar men tabak droogde. De bladeren koekten aaneen en waren niet uit elkaar te trekken, met een mes maakten we de lagen zo dun mogelijk. Dat wreven we door de handen en het resultaat stopten we in onze pijp, de smaak viel best mee. Bij gebrek aan sigaretten kregen we eens een pakje wat ze noemden "magorka." Dat was zogezegd Russische tabak, maar had met die geurige bladeren niks maar dan ook niks te maken. In het pakje zat van alles, gekapt stro of gras en vogelenzaad waren de hoofdbestanddelen. Als ge dat spul in je pijp stopte, mocht ge die niet meer vullen dan de helft. Het was ook moeilijk in brand te krijgen en terwijl je daar mee bezig was rees de magorka omhoog zoals brooddeeg, als hij boven de kop van je pijp uitstak, kon je nog een trekje doen en dan zakte alles in elkaar en de pijp was uit.
Muntthee kon je ook roken, enkel in de pijp natuurlijk, de blaadjes werden in de hand fijn gewreven tot ze klein genoeg waren om in onze pijp te kunnen. Het enige nadeel, er was niet veel smaak aan en de enige vergelijking met tabak was, dat je het kon aansteken en dat het niet geurig rook maar stonk. Als je te rap achter elkaar een paar pijpjes rookte kreeg je er blaren van in je mond. Nee, dit experiment was geen succes en we stopten er mee na het eerste pakje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten